Fraaie kopergravure van de kerk met losstaande toren uit 1743

De plaatsnaam Yerseke is waarschijnlijk van oorsprong een waternaam en kan een stroomgeul geweest zijn, die liep van Hansweert naar Yersekendam.
Yerseke komt als plaatsnaam het eerst voor als Gersicha in het jaar 980 in het diploma van de Duitse koning Otto II. Yerseke is een van de oude bewoningsconcentraties op de Bevelanden uit de 10e eeuw. Gegegevens over de 10e en 11e eeuw zijn bijzonder schaars.
De 12e eeuw is een periode van grote veranderingen geweest, waarbij met name door de grote stormvloed van 1134 een aantal plaatsen in het gebied boven Wemeldinge en Yerseke zijn verdwenen.
In de daarop volgende decennia zijn uitgebreide bedijkings- en inpolderingswerkzaamheden ter hand genomen. Vooral de monniken van de abdijen Ter Doest en Ter Duinen begonnen hier in de tweede helft van de 12e eeuw, evenals de broeders van de abdij van Tongerlo, de zogenaamde Norbertijnen. Het centrum van de bezittingen van Tongerlo lag in Yerseke Zoute.

Omstreeks 1930 zijn bij drainagewerkzaamheden resten van een begraafplaats, een pleintje met geglazuurde tegels en een aantal Middeleeuwse resten teruggevonden.
Nadat Wemeldinge als oudste parochie op Zuid-Beveland al geruime tijd bestond is het met grote mate van zekerheid aannemelijk dat mogelijk al in het begin van de 12e eeuw de parochie Yerseke is gesticht, gelet op de naam van de heilige - Sint Odolphus - aan wie de kerk werd gewijd.